www.fanklub123.fora.pl

evita

Wczorajszy koncert w bielskim klubie "klimat" do samego końca stał pod dużym znakiem zapytania, a to za sprawą wielkiej wody, która, przez nikogo niezapraszana, obficie zagościła na terenach Polski południowej. Więc i mój wyjazd zawisł w próżni...a tak już tęskniłam za koncertem :) Jednak krótko przed godz.16, dostałam wiadomość, że zespół cały i zdrowy, dotarł na miejsce. Pomyślałam więc, że skoro oni mogli to i mnie musi się udać...a jak, przecież w święto (czyli w czepku) urodzona jestem...byłam...bo święto komunistyczne, to zabrali Wink

Ale kiedy decydowałam się na opuszczenie bezpiecznego brzusia mamy...to święto wielkie było!!!
Więc jadę!
Droga do Bielska przejezdna. Jedynie w Czechowicach-Dziedzicach mały objazd. Widoki po drodze smutne. Nie mam jednak czasu na robienie fotek...zresztą w mediach jest ich pełno.
Do centrum handlowego Sfera, w którym znajduje się klub, docieram tuż przed 19:00, po trzykrotnym objechaniu Bielska Exclamation

No, i teraz niestety trochę Wam pomarudzę...nie na zespół....co to, to nie Exclamation

Nie podobało mi się miejsce koncertu, czyli klub "Klimat", którego nazwa ma tyle wspólnego z klimatem, co koń z koniakiem. No, może przesadzam...pewnie jakiś klimacik tam występuje, ale z pewnością nie na koncert Raz Dwa Trzy...szczególnie, zwłaszcza na utwory z płyty "SkąDokąd". Ogromniasta, ponura sala, na balkonie stoliki, na stolikach króluje browar, przy stolikach konsumpcja i rozmowy...nawet w trakcie trwania koncertu. Dobrze, że siedzę przy scenie i ogromne głośniki skutecznie zagłuszają dochodzące z góry odgłosy. Nie wiem też, co miał na myśli człowiek zapowiadający występ zespołu, mówiąc, że koncert dedykowany jest wszystkim paniom, które nie wiedzą skąd i dokąd Question

Może ktoś wie, o co chodziło w tym chodziło, bo ja nie kumam...nic, a nic Rolling Eyes

No dobra, koniec czepialstwa Wink

Chłopaki juz na scenie, więc zapominam o "Klimacie" i wchodzę w klimat, jaki tworzy Raz Dwa Trzy.
Tradycyjnie już zaczynają "Policjanci", przy końcówce których, witany gromkimi oklaskami, wchodzi Adam....i uwaga!!!...BEZ KUBKA Shocked

Czyżby się potłukł? Albo utonął w wielkiej wodzie? Nie wiem. Nie ma go jednak do samego końca.To straszne...koncert bez kubka!!!
Czyżby zanik tradycji w narodzie...czyt.zespole???
Nie ma też jeszcze czegoś...a raczej kogoś z czymś, co daje utworom ten niesamowity wydźwięk...nie ma Tomasa Celisa Sancheza Sad

Szkoda, wielka szkoda. Dla mnie brak jego bębenków, dzwoneczków i różnych innych cudownych instrumentów jest natychmiast słuchowo odczuwalny.
Kurcze...znów się czepiam Twisted Evil

To chyba wpływ pogody...a raczej niepogody!
Ale wróćmy do koncertu:) Już w pierwszym geście powitania jest zabawnie...Adam wyraża swoją radość, że udało im się dojechać i porównuje sytuację do Titanica, który tonie, a orkiestra dalej gra Laughing

Na sali wybucha salwa śmiechu i braw.
Potem już wszystko toczy się po normalnym torze...czyli nowa płyta w całości. Po zejściu i ponownym wejściu Adama (dalej bez kubka?) lecą utwory autorskie..."Trudno nie wierzyć w nic", moja ulubiona "Nie będziemy", mój ulubiony "Amulet", mój ulubiony "Talerzyk".
Dalej grają "Idę przed siebie", "Jutro możemy być szczęśliwi"...to też moje ulubione Laughing

Niezauważalnie mijają dwie godziny. Panowie nisko się kłaniają i schodzą ze sceny, ale publiczność nie daje za wygraną. Wracają i bisują..."Sufit" i "Trudno nie wierzyć w nic". Odchodzą Sad

Ale publiczność jest tak zauroczona, że nie przestaje klaskać. Aplauz jest na tyle skuteczny, że wraca Adam... siada i z uśmiechem na twarzy (chyba jednak zadowolenia), mówi coś takiego:...W Was jest siła, a nas jest mniej. Im bardziej Państwo jesteście ekspansywni, tym my bardziej znikamy ze sceny Very Happy

. Brawa.
Nagle z sali dobiega po rosyjsku okrzyk..."balszoje spasiba" ...(piszę fonetycznie, bo może nie każdy z Was zna rosyjski)....czyli wielkie dziękuję. Na co Adam odpowiada:...że rosyjski, to piękny język, którym operowali niezwykli, wielcy ludzie, jak np. Tołstoj, Wysocki, Okudżawa czy pięknie śpiewająca Żanna Biczewska. To kraj ludzi niezwykłych, ale przysyłali nam tutaj tych zwykłych. A przecież każdy z nas ma z pewnością ukryte pragnienie poznania kogoś niezwykłego. Po czym wziął gitarę i samotnie zaśpiewał "W wielkim mieście"...w cudownej ciepłej, balladowej wersji.
I to już był koniec Sad

Powrót do domu w strugach deszczu, naprędce wypita kawa na Orlenie (tym razem pyszna) i gorąca parówka z meksykańskim sosem...a wszystko okraszone niezwykłością muzyki ulubionego zespołu.
I znów zamiast deszczu...perły :)

Klara

Evitko, jesteś cudowną reporterką, wszystko tak pięknie opisujesz. Dzięki Tobie tam byłam... prawie. Nasi cudowni Panowie z Zespołu dotarli dzielnie na miejsce , to wyczyn, zagrali tyle pięknych utworów. Sprawa kubka jest faktycznie zastanawiąca, ale czy wobec nadmiaru wody na około chce się pić, może mniej, hihi. POZDRAWIAM