www.fanklub123.fora.pl

kaki

Moja ulubiona

Lewy

a czemuż to?

Lewy

lubię tę płytę. lubię, ale inne lubię bardziej. to tutaj zespół poszerzył znacznie instrumentarium o gitarę elektryczną i instrumenty smyczkowe. dobrze, że był nowy pomysł, dobrze, że tak znakomicie to wyszło, tylko, że ja jednak wolę zespół "na akustycznie". moim ulubionym utworem na płycie pozostanie "jestem tylko przechodniem". to najbardziej rozbudowany muzycznie utwór raz dwa trzy jaki zespół nagrał do tej pory. nie obraziłbym się, gdyby poszli w przyszłości właśnie w tym kierunku.
no i świetnie gra się na gitarze utwór tytułowy :)

Tomek · Wysłany: Pią 9:38, 06 Mar 2009 Temat postu:

No tak znowu muszę zgodzić się z Kaki. Ta płyta to zdecydowanie mój klimat. Do tej pory to zdecydowanie mój faworyt. Pociąga mnie bardzo to właśnie novum, czyli rozbudowane instrumentarium na co dowodem jest utwór Jutro możemy być szczęśliwi (kwartet smyczkowy) czy Jestem tylko przechodniem. Warstwa tekstowa przemawia do mnie tutaj najbardziej (Trudno nie wierzyć w nic, Nazywaj rzeczy po imieniu, To znak, Mam imię nazwisko i pracę). Z tymi słowami naprawdę się utożsamiam. Teksty o nachalnej ingerencji człowieka we wszechświat (To znak) czy o chwilowym kruchym bycie człowieka na tej planecie (Mam imię nazwisko i pracę - który, ze względu na słowo "pracę" w tytule zadedykowałbym swojemu pracodawcy, żeby przewartościował sobie kilka rzeczy, a tak w ogóle ta piosenka mogłaby być dedykacją np. dla pracoholików) wydają się być tak oczywiste a jednak są tak pięknie i prawdziwie przekazane odbiorcy. Ta płyta utwierdza mnie w moim myśleniu, tak jestem tu tylko na krótką chwilę, by "żyć tak, aby nikt przeze mnie nie płakał" (Dom). "Niech wiara się tli, dodając ci sił, by na nic nie było za późno", "jeśli kochasz jak umiesz, to dobrze, resztę później zrozumiesz, i tak...". Według mnie muzyczne arcydzieło, płyta spójna, rozbudowana, budząca emocje, przemyślenia, muzycznie przepaść w porównaniu (co zrozumiałe) np. z To ja. Płyta, która potrafi stworzyć niepowtarzalny własny klimat od pierwszego do ostatniego utworu, roztacza niewidoczną aurę. I nic bym tutaj nie zmienił. Tak działa na mnie ta płyta. Ona "chodzi po głowie" często, można ją przesłuchać kilkadziesiąt razy i mało mało... Nie przeszkadzają mi opinie o nawiązaniu melodycznym tytułowego utworu ze Stingiem i jego "Shape of my heart", nie przeszkadzają mi opinie, że to nudziarstwo i skowyt. Ta płyta jest kwintesencją 13-letniej drogi RDT. Miejmy nadzieję, że takich kwintesencji RDT przed nami jeszcze dużo. To są szczyty, które osiągają nieliczni. Poprzeczka przed następną płytą zawieszona w niebiosach. Ale nie ma rzeczy nieosiągalnych, szczególnie jeśli chodzi o Raz Dwa Trzy... Szczególnie polecam tą płytę w wydaniu digipack. Treść i forma na najwyższym poziomie. 10/10

Wujek

A dla mnie ta płyta jest bardzo ważna bo od niej zacząłem moja przygodę z RDT. Dokładnie to od piosenki tytułowej... usłyszałem ja u koleżanki, przesłuchałem kilka razy a za niedługo dostałem ten album jako prezent na urodziny...